تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین..

فردای موعود من دارم روزهای خوشبوی بهار را آرام و شاد قدم میزنم.. من دست خودم را گرم گرفته ام.. من خودم را به رسم عشق و دوستی تنگ‌در آغوش میگیرم و مراتب سپاسگذاری ام را اعلام میکنم.. من امروز خودم را سخت دوست میدارم.. حتا روز قبل از فردای موعود هم.. حتا روزهای بعد از فردای موعود هم.. من فرداهای موعودم را مدیون هیچ کسی جز خودم وبلاگ نیست کلمه م.. امروز در ستایش قدرت و شجاعت و پشتکارم تمام قد می ایستم و مهربان تر از هرکسی به خودم دست مریزاد میگویم.. خسته نباشی دختر خانم.. گل کاشتی.. 

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

دلم تنگ شده.. برای روزهایی که خیلی دور است.. برای ساعات هایی که مزه شان زیر زبانم مانده.. دلم خیلی تنگ شده.. بعد از ۶ ماه  سخت کوشی فکر میکردم با شنیدن قبولی دانشگاه باید خیلی خوشحال تر ازینها باشم ام تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

وبلاگ دیوار کلمه در ”بازی تاج و تخت” عمیق ترین و اندوه ناک ترین جلوه زندگی است.. قطعا هر کسی وبلاگ دیوار کلمه ی در زندگی اش داشته.. بعضی ها اسیر وبلاگ دیوار کلمه ها شده اند بعضی ها هم خود وبلاگ دیوار کلمه هایی ساختند؛ برای خود و برای دیگران.. و من جز هر دو دسته محسوب میشوم.. وقتی که وبلاگ دیوار کلمه ی ساختم و خودم رااسیر آن دیوار کردم.. فرقی نمیکند آنطرف دیوار سبز باشد یا نه.. یک اسیر خودی، اسیری که هر غروب بالای دیوارش می ایستد و به تنهایی این طرف و آنطرف دیوار نگاه می کند.. او کنج دیوار راخودش انتخاب کرده.. 

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

اینجا بوی خوش بهار می دهد.. دلم خیلی برای بهار تنگ می شود..برای لمس باران.. برای هوای وبلاگ تازه کلمه و خنک روی پوست صورتم.. دلم عجیب در روزاهایی گیر کرده که دیگر داشتنشان ممکن نیست.. انگار دیگر هیچ چیز مثل قدیم تر ها نیست..من آن روزها هیچ فکر نمیکردم روزی برسد که این قدر دلتنگ شوم.. 

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

امشب بعد از گرفتن خبرهای خوش دیروز خبر قبولی خودم خبر خوشحالی دوستانم و قبولی شان در دانشگاه های مورد علاقه شان عجیب گلویم پر از بغض شده.. چه شب ها و روزهایی تا صبح نسشتم به درس خواندن.. چقدر برای این تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

می گویند پشت هر زن قوی و مستقلی 
یک دختر کوچولو هست که یک جا تصمیم گرفته 
چطور دوباره روی پاهایش بایستد و به کسی اتکا نکند..
راست می گویند.. لااقل من این یکی را خوب یادگرفتم، البته اگر بشود خود را قوی و مستقل پنداشت.. اینجای کار یک جورایی می لنگد.. وقتی پای دل وسط باشد همیشه یک جای کار می لنگد.. اما حقیقت این است که خواستم مستقل و قوی باشم.. شد؟ نمی دانم اما توانستم یک جاهایی تاچ د بولت کنم.. و ازین بایت راضی ام.. ممنوم.. از خودم.. از بهار..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....

این روزا خونه مان برای من از همه دنیا بزرگ تر است.. و این برای من بیشتر از هرچیزی مهم  است.. دلتنگی روزهاست با من خداحافظی کرده.. همه نعمت هایی که وبلاگ دارم کلمه  از خدایست که همیشه همیشه هوایم را داشته..خوشحالم خوشحال..

تو به من نگاه کن و مرا اینگونه نبین.....